Pies Faraona | Pharaoh Hound

Czym jest Hodowla psów?

Według Ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich hodowla zwierząt to:

Zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt gospodarskich, w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i ocena genetyczna zwierząt gospodarskich, selekcja i dobór osobników do kojarzenia, prowadzone w warunkach prawidłowego chowu.

Co prawda psy zaliczamy do zwierząt domowych, czyli tradycyjnie przebywających wraz z człowiekiem, utrzymywanych w charakterze towarzysza, jednak same założenia co do hodowli psów według ZKwP są bardzo zbliżone. Zgodnie ze statutem Związku Kynologicznego w Polsce, jego celem jest:

Oparta na podstawach naukowych organizacja hodowli i szkolenia psów rasowych dla osiągnięcia jak najwyższego poziomu zarówno pod względem eksterierowym, jak i użytkowym oraz ochrona zwierząt.

§2 Regulaminu Hodowli Psów Rasowych podaje zaś, że:

Celem hodowli jest doskonalenie poszczególnych ras psów pod względem cech fizycznych, psychicznych i użytkowych z uwzględnieniem podstaw naukowych.

Uprawnienia hodowlane

Zgodnie z założeniami hodowli, które przytoczono powyżej, łatwo domyślić się, że do rozrodu nie mogą zostać dopuszczone przypadkowe osobniki.

Pies lub suka muszą nabyć uprawnienia hodowlane, które będzie potwierdzał wpis w rodowodzie zwierzęcia: PIES REPRODUKTOR lub SUKA HODOWLANA.

W jaki sposób pies może nabyć takie uprawnienia? Wszystko wyjaśnia Regulamin Hodowli Rasowych.

Przede wszystkim ZKwP kładzie duży nacisk na eliminację agresji. Jakiekolwiek agresywne zachowanie psa/suki w stosunku do człowieka (np. atak) powodują dożywotnie wykluczenie z hodowli i imprez kynologicznych. Natomiast agresja na terenie wystaw powoduje zawieszenie w prawach hodowlanych oraz zakaz udziału w tego typu imprezach na okres 6 miesięcy.

Suki hodowlane

Rasa została odkryta przez miłośników psów z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. W tym czasie rozpoczęto import psów faraona z Malty i hodowlę na szeroką skalę, co pozwoliło na zachowanie i popularyzację rasy na całym świecie.

W 1974 roku rasa została oficjalnie uznana przez American Kennel Club (AKC), a Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała rasę w 1977 roku.

Wzorzec FCI

Pies faraona jest zarejestrowany w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) pod numerem FCI 248 i należy do grupy 5, obejmującej szpice i psy ras pierwotnych,
w sekcji 6 - psy ras pierwotnych.

Szczegółowy opis wzorca tej rasy:

UŻYTKOWOŚĆ:
Czujny, bystry myśliwy, posługujący się węchem i wzrokiem; w pobliżu zdobyczy,
w dużym stopniu używa także słuchu.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Średniej wielkości, o szlachetnej postawie i kształtnej sylwetce. Pełen wdzięku, choć silny. Bardzo szybki, o swobodnym, lekkim chodzie i czujnym wyrazie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Czujny, inteligentny, przyjacielski, czuły i skory do zabaw.

GŁOWA:
Kufa nieco dłuższa, niż czaszka. Linie profilu równoległe; cała głowa, widziana z boku i góry, ma kształt tępego klina.

MÓZGOCZASZKA:
- Czaszka: Długa, sucha i dobrze rzeźbiona.
- Stop: Nieznaczny.
TRZEWIOCZASZKA:
- Nos: Wyłącznie cielistego koloru, dopasowany do koloru szaty.
- Uzębienie: Szczęki i zęby mocne. Zgryz nożycowy, tzn., że górny łuk siekaczy ściśle zachodzi na dolny, a zęby ustawione są pionowo względem szczęki i żuchwy.
- Oczy: Bursztynowego koloru, zharmonizowane z szatą. Owalne, umiarkowanie głęboko osadzone, o bystrym, inteligentnym wyrazie.
- Uszy: Osadzone średnio wysoko; stojące, gdy pies czuwa, lecz bardzo ruchliwe. Szerokie u podstawy, delikatne i duże.

SZYJA:
Długa, sucha, umięśniona i nieco łukowata. Sucha linia gardła.

TUŁÓW:
Gibki, o niemal prostej górnej linii. Długość tułowia od klatki piersiowej do kości biodrowej przekracza nieco wysokość w kłębie.
Zad: Lekki spadek od zadu do nasady ogona.
Klatka piersiowa: Głęboka, sięgająca łokci. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: Umiarkowanie podciągnięty.

OGON:
Osadzony średnio wysoko, dosyć gruby u nasady, zwężający się (biczowato); gdy [pies] jest w stanie spoczynku, [ogon] sięga tuż poniżej stawu skokowego. Gdy pies jest w ruchu – noszony wysoko i zagięty. Ogon nie powinien znajdować się między kończynami tylnymi. Korkociągowaty ogon – niepożądany.

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
- Wygląd ogólny: proste i równoległe
- Łopatka: Mocna, długa i dobrze ukątowana.
- Łokieć: Dobrze przylegający.
- Śródręcze: Mocne.
- Łapy: Mocne, wysklepione i zwarte, nie skierowane ani na zewnątrz, ani do środka. Mocne opuszki. Wilcze pazury mogą być usunięte.
KOŃCZYNY TYLNE:
- Wygląd ogólny: Silne i umięśnione. Widziane z tyłu, kończyny są równoległe.
- Kolano: Umiarkowane kątowanie kolana.
- Podudzie: Dobrze rozwinięte.
- Stopy: Mocne, wysklepione i zwarte, nie skierowane ani na zewnątrz, ani do środka. Mocne opuszki. Wilcze pazury mogą być usunięte.

RUCH:
Swobodny i płynny. Głowa noszona dosyć wysoko; pies powinien dobrze okładać teren, bez widocznego wysiłku. Kończyny i łapy powinny poruszać się w jednej linii
z tułowiem; wszelkie tendencje do wyrzucania łap na bok lub wysokie podnoszenie kończyn – „hackney” – wysoce niepożądane.

SZATA:

SIERŚĆ: Krótka i lśniąca, wahającą się od delikatnej i przylegającej do nieco szorstkiej; brak piór.
MAŚĆ: Płowa lub soczysto płowa z białymi znaczeniami dopuszczalnymi, jak następuje: Biały koniuszek ogona (bardzo pożądany). Biel na klatce piersiowej (tzw. „gwiazda”). Biel na palcach. Wąska biała strzałka w środkowej linii trzewioczaszki – dopuszczalna. Nakrapianie lub biel gdzie indziej, niż
w miejscach wspomnianych powyżej – niepożądane.

WYSOKOŚĆ:
Psy: idealnie: 56 cm (56 - 63,5 cm).
Suki: idealnie: 53 cm (53 - 61 cm).

WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być́ uznane za wady i oceniane
w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Agresja lub wyraźna lękliwość́,
Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania.

Każdy pies, wykazujący wyraźne deformacje budowy i zaburzenia zachowania powinien być́ zdyskwalifikowany. Samce muszą mieć́ dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Cechy charakteru

Pies faraona jest znany z żywego temperamentu i inteligencji, co czyni go doskonałym towarzyszem dla osób prowadzących aktywny tryb życia. Oto kluczowe cechy charakteru tej rasy:

Inteligencja: faraon jest bardzo inteligentny i chętny do nauki, co ułatwia szkolenie, choć wymaga ono konsekwencji.
Niezależność: Może być niezależny i czasami uparty, dlatego ważne jest wczesne
i odpowiednie wychowanie. Najlepsze rezultaty w przypadku psa faraona można odnieść, stosując wychowanie łączące w sobie wrażliwość z konsekwencją. Znalezienie złotego środka pomiędzy surowością a tolerancją, konieczne dla charakteru psa faraona, wymaga posiadania pewnej dozy doświadczenia. Zbyt surowe działania doprowadzą do zamknięcia się w sobie tego dumnego czworonoga i jego zobojętnienia na środki wychowawcze.
Lojalność: Bardzo przywiązany do swojej rodziny, lecz może być nieco wycofany wobec obcych.
Instynkt łowiecki: Silny instynkt pogoni za małymi zwierzętami, co wymaga ostrożności podczas spacerów bez smyczy.
Pogodne usposobienie: Jest zazwyczaj wesoły, przyjazny i lubi się bawić.
Czułość i delikatność: Bardzo przywiązany i serdeczny wobec swoich domowników. Uwielbia być blisko swoich ludzi. Wrażliwy na ton głosu właściciela, źle reaguje na surowe metody szkolenia.

Pielęgnacja

Pies faraona wymaga minimalnej pielęgnacji dzięki swojej krótkiej sierści. Wystarczy regularne szczotkowanie, aby utrzymać sierść w dobrej kondycji. Ze względu na brak podszerstka, jest wrażliwy na niskie temperatury i powinien być odpowiednio chroniony przed zimnem.

Zdrowie

Pharaoh Hound jest generalnie rasą zdrową, ale jak wszystkie psy, może być podatny na pewne schorzenia. Ważne jest regularne sprawdzanie stanu zdrowia psa i profilaktyka. Dr. Stephen Sipperly z AKC podaje, że większość wyników badań przesiewowych w kierunku dysplazji stawu biodrowego i łokciowego, zwichnięcia rzepki oraz chorób oczu jest prawidłowa.

„Patrząc na wyniki, mogę z pewnością powiedzieć, że pies faraona nie jest dotknięty żadnymi poważnymi zaburzeniami” — mówi dr Sipperly.

Oprócz wymienionych The Pharaoh Hound Club of America zaleca również badania tarczycy.

Pies Faraona - podsumowanie

Pies faraona to wspaniały towarzysz dla osób, które mogą zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu i uwagi. Jego elegancki wygląd i starożytne pochodzenie czynią go wyjątkową rasą, która przyciąga uwagę miłośników psów na całym świecie. Jego historia, sięgająca czasów starożytnego Egiptu, dodaje mu dodatkowego uroku
i tajemniczości.

Bibliografia:

Hodowla