Według Ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich hodowla zwierząt to:
Zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt gospodarskich, w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i ocena genetyczna zwierząt gospodarskich, selekcja i dobór osobników do kojarzenia, prowadzone w warunkach prawidłowego chowu.
Co prawda psy zaliczamy do zwierząt domowych, czyli tradycyjnie przebywających wraz z człowiekiem, utrzymywanych w charakterze towarzysza, jednak same założenia co do hodowli psów według ZKwP są bardzo zbliżone. Zgodnie ze statutem Związku Kynologicznego w Polsce, jego celem jest:
Oparta na podstawach naukowych organizacja hodowli i szkolenia psów rasowych dla osiągnięcia jak najwyższego poziomu zarówno pod względem eksterierowym, jak i użytkowym oraz ochrona zwierząt.
§2 Regulaminu Hodowli Psów Rasowych podaje zaś, że:
Celem hodowli jest doskonalenie poszczególnych ras psów pod względem cech fizycznych, psychicznych i użytkowych z uwzględnieniem podstaw naukowych.
Zgodnie z założeniami hodowli, które przytoczono powyżej, łatwo domyślić się, że do rozrodu nie mogą zostać dopuszczone przypadkowe osobniki.
Pies lub suka muszą nabyć uprawnienia hodowlane, które będzie potwierdzał wpis w rodowodzie zwierzęcia: PIES REPRODUKTOR lub SUKA HODOWLANA.
W jaki sposób pies może nabyć takie uprawnienia? Wszystko wyjaśnia Regulamin Hodowli Rasowych.
Przede wszystkim ZKwP kładzie duży nacisk na eliminację agresji. Jakiekolwiek agresywne zachowanie psa/suki w stosunku do człowieka (np. atak) powodują dożywotnie wykluczenie z hodowli i imprez kynologicznych. Natomiast agresja na terenie wystaw powoduje zawieszenie w prawach hodowlanych oraz zakaz udziału w tego typu imprezach na okres 6 miesięcy.
Rasa została odkryta przez miłośników psów z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. W tym czasie rozpoczęto import psów faraona z Malty i hodowlę na szeroką skalę, co pozwoliło na zachowanie i popularyzację rasy na całym świecie.
W 1974 roku rasa została oficjalnie uznana przez American Kennel Club (AKC), a Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała rasę w 1977 roku.
Pies faraona jest zarejestrowany w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) pod numerem FCI 248 i należy do grupy 5, obejmującej szpice i psy ras pierwotnych,
w sekcji 6 - psy ras pierwotnych.
Szczegółowy opis wzorca tej rasy:
UŻYTKOWOŚĆ:
Czujny, bystry myśliwy, posługujący się węchem i wzrokiem; w pobliżu zdobyczy,
w dużym stopniu używa także słuchu.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Średniej wielkości, o szlachetnej postawie i kształtnej sylwetce. Pełen wdzięku, choć silny. Bardzo szybki, o swobodnym, lekkim chodzie i czujnym wyrazie.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Czujny, inteligentny, przyjacielski, czuły i skory do zabaw.
GŁOWA:
Kufa nieco dłuższa, niż czaszka. Linie profilu równoległe; cała głowa, widziana z boku i góry, ma kształt tępego klina.
SZYJA:
Długa, sucha, umięśniona i nieco łukowata. Sucha linia gardła.
TUŁÓW:
Gibki, o niemal prostej górnej linii. Długość tułowia od klatki piersiowej do kości biodrowej przekracza nieco wysokość w kłębie.
Zad: Lekki spadek od zadu do nasady ogona.
Klatka piersiowa: Głęboka, sięgająca łokci. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: Umiarkowanie podciągnięty.
OGON:
Osadzony średnio wysoko, dosyć gruby u nasady, zwężający się (biczowato); gdy [pies] jest w stanie spoczynku, [ogon] sięga tuż poniżej stawu skokowego. Gdy pies jest w ruchu – noszony wysoko i zagięty. Ogon nie powinien znajdować się między kończynami tylnymi. Korkociągowaty ogon – niepożądany.
KOŃCZYNY:
RUCH:
Swobodny i płynny. Głowa noszona dosyć wysoko; pies powinien dobrze okładać teren, bez widocznego wysiłku. Kończyny i łapy powinny poruszać się w jednej linii
z tułowiem; wszelkie tendencje do wyrzucania łap na bok lub wysokie podnoszenie kończyn – „hackney” – wysoce niepożądane.
SZATA:
WYSOKOŚĆ:
Psy: idealnie: 56 cm (56 - 63,5 cm).
Suki: idealnie: 53 cm (53 - 61 cm).
WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być́ uznane za wady i oceniane
w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Każdy pies, wykazujący wyraźne deformacje budowy i zaburzenia zachowania powinien być́ zdyskwalifikowany. Samce muszą mieć́ dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
Pies faraona jest znany z żywego temperamentu i inteligencji, co czyni go doskonałym towarzyszem dla osób prowadzących aktywny tryb życia. Oto kluczowe cechy charakteru tej rasy:
Pies faraona wymaga minimalnej pielęgnacji dzięki swojej krótkiej sierści. Wystarczy regularne szczotkowanie, aby utrzymać sierść w dobrej kondycji. Ze względu na brak podszerstka, jest wrażliwy na niskie temperatury i powinien być odpowiednio chroniony przed zimnem.
Pharaoh Hound jest generalnie rasą zdrową, ale jak wszystkie psy, może być podatny na pewne schorzenia. Ważne jest regularne sprawdzanie stanu zdrowia psa i profilaktyka. Dr. Stephen Sipperly z AKC podaje, że większość wyników badań przesiewowych w kierunku dysplazji stawu biodrowego i łokciowego, zwichnięcia rzepki oraz chorób oczu jest prawidłowa.
„Patrząc na wyniki, mogę z pewnością powiedzieć, że pies faraona nie jest dotknięty żadnymi poważnymi zaburzeniami” — mówi dr Sipperly.
Oprócz wymienionych The Pharaoh Hound Club of America zaleca również badania tarczycy.
Pies faraona to wspaniały towarzysz dla osób, które mogą zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu i uwagi. Jego elegancki wygląd i starożytne pochodzenie czynią go wyjątkową rasą, która przyciąga uwagę miłośników psów na całym świecie. Jego historia, sięgająca czasów starożytnego Egiptu, dodaje mu dodatkowego uroku
i tajemniczości.
Bibliografia:
Jastrzębie-Zdrój,
POLAND
kontakt@piesfaraona.pl
tel. 501 538 561